Duygular....
Köreliyor bir yerden sonra. Verilen değerler yerini nankörlüğe bırakıyor. Kalmıyor sizin gibi düşünenler. Burunlar kaf dağı misali.
Herkese uygun hareket etmeyi iyi bilirim böyle de bir huyum var ama çileden çıkarttılar mı ne huy görür gözüm ne saygı ne sevgi...
Haykırarak böğürmek geliyor içimden. Diyorum ki... En iyisi sen çekil kabuğuna elbet anlaşılır ruhundaki kırgınlık.
Ne zaman insanlık yerini iyiliğe bırakacak.
Benim hiç umudum yok. İnsanlar kötü...Yazacak his bile bırakmıyorlar insanda. Aslında yazacak milyonlarca kelime var değil mi? O kelimelere bile değmiyor gördüklerimi kaleme almak. Sonra....
Sonrası hep aynı, hep dejavu...
Hep iyilik üzerine düşünürüm, iyilik üzerine yazmaya özen gösteririm belki bir faydam dokunur diye ama sanırım çileden çıktım.
.... ve ne güzel sözdür '' kaliteli insan işiyle, boş insan kişiyle uğraşır''...
Hepinizin dili olarak yazıyorum; 'Yaşattıklarınızı yaşamanız dileklerimle'....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder